مواد ترمیمی پرکننده در درمان انواع پوسیدگی و کاویته‌های دندان جایگاهی پراهمیت داشته و به عنوان یک گزینه درمانی بسیار مؤثر شناخته میشوند. استفاده از مواد پرکننده اقدامی سریع و نسبتاً بدون درد بوده و در صورتی که به درستی انجام گیرد، می‌تواند تا سال‌ها از دندان آسیب دیده محافظت نماید.
با این حال در مواردی که وسعت پوسیدگی به حدی است که بخش اعظمی از بافت دندان از بین رفته است، پر کردن دندان به تنهایی کافی نبوده و لازم است که به طریقی پایه دندان در برابر نیروی عضلات جونده و فشارهای خارجی که از عوامل اصلی شکستگی به شمار میروند، تقویت گردد. در این شرایط از پین دندانپزشکی استفاده می‌شود.
برای خرید وسایل و ابزارهای لازم برای کارگذاری پین از بین مشهورترین برندهای موجود در بازار، ما به شما پیشنهاد می‌کنیم که حتماً سری به فروشگاه مواد دندانپزشکی دنتیوا بزنید . برای مشاهده قیمت و خرید پین داخل کانال دندان به این صفحه مراجعه کنید.
پین دندانپزشکی چیست؟
پین دندانپزشکی میله فلزی نازکی است که در داخل دنتین یا عاج دندان کار گذاشته شده و عمدتاً به عنوان یک ابزار حمایتی برای پرکننده‌های کامپوزیتی به شمار می‌رود.
هدف از به کارگیری پین تقویت ساختار دندان آسیب دیده به منظور نگه داشتن هرچه بهتر ماده ترمیمی است.
این پینها از طریق سمان یا پیچ در داخل دندان محکم گردیده و به عنوان نقطه اتکایی برای نگهداری ماده ترمیمی یا روکش عمل می‌کنند.
این شیوه درمانی درصد موفقیت بسیار بالایی داشته و به عنوان گزینه‌ای جایگزین برای کشیدن دندان‌ها تلقی می‌گردد.
در حقیقت با استفاده از کارگذاری پین افراد می‌توانند دندانهای آسیب دیده خود را برای مدت بیشتری حفظ نمایند و کمتر به سوی روش‌های برگشت‌ناپذیری چون کشیدن و ایمپلنت دندان سوق داده شوند.
انواع پین‌های دندان
یکی از تجهیزاتی که برای درمان و ترمیم پوسیدگی‌های دندانی از آن‌ها استفاده می‌شود، انواع پین‌های دندانپزشکی هستند که برای افزایش استحکام تاج دندان به کار برده میشوند.
در بازار دو نوع پین دندانپزشکی وجود دارد که که هر کدام مزایا و کاربردهای خاص خودشان را دارند. با مطالعه راجع‌به انواع پین دندانپزشکی برای خرید آن‌ها بهتر عمل خواهید کرد.
- پین داخل عاج دندان
اولین مدل پین دندان، پین داخل عاج دندان است که در دندان‌هایی که عصب کشی نشدند ولی قسمتی از تاج آن‌ها شکسته است مورد استفاده قرار می‌گیرد. پین داخل عاج دندان 3 میلی‌متر طول و حدودا 0.4 میلی‌متر قطر دارد.
هنگام کار و جاگذاری پین داخل عاج دندان باید نهایت دقت را داشت زیرا در غیر این صورت ممکن است جاگذاری اشتباه منجر به آسیب دیدن بافت زنده و همچنین پالپ دندان گردد. از این پینها عموما در دندانهای جلویی استفاده نمی‌شود و پس از قرارگرفتن در عاج دندان نیاز به سمان و چسب ندارند.
- پین داخل کانال دندان
هنگامی که یک دندان درمان عصب کشی شده باشد، از پین داخل کانال دندان برای ترمیم آن استفاده می‌شود. این پینها برخلاف پین داخل عاج دندان پس از قرارگیری باید توسط چسب و سمان در داخل کانال دندان گیر کنند.
همچنین این مدل پینها با توجه به قطر و طول کانال‌های دندانهای مختلف، سایزهای مختلفی دارند که باید با توجه به ابعاد کانال ریشه استفاده شوند تا علاوه بر ایجاد استحکام کافی از ترک خوردن و شکستگی ریشه دندان جلوگیری کنند.
راهنمای جامع و کاربردی انتخاب آینه‌های دندانپزشکی را در این مقاله از فروشگاه اینترنتی دنتیوا مطالعه کنید.
تفاوت پین و پست در چیست؟
پینها (pins) و پستهای (post) مورد استفاده در حرفه دندانپزشکی هردو برای تقویت روکش و مواد پرکننده ترمیمی در شرایطی که بخش قابل توجهی از دندان دچار پوسیدگی یا شکستگی شده است کاربرد دارند.
در صورت نیاز میتوان هر دو این پینها و پستها را در یک دندان به کار برد. دندانپزشک بایستی بسته به شرایط بالینی بیمار در خصوص نیاز به پین یا پست یا هردو تصمیم‌گیری نماید.
پستها میلهها یا شفتهای ضخیم فلزی یا کامپوزیتی هستند که در دندانهای عصبکشی شده به کار میروند. در طی درمان عصبکشی، دندانپزشک پالپ دندان که حاوی اعصاب و عروق خونی است را خارج می‌کند.
این امر موجب ایجاد یک فضای خالی در داخل دندان می‌گردد. در چنین شرایطی، پستها در مرکز دندان، در جایی که سابقاً پالپ دندان قرار داشته کارگذاری میشوند و روکش دندان بر روی پست سوار می‌گردد.
پستها یا از طریق سمان یا مواد باندینگ در محل خود محکم میشوند. به علاوه امکان ساخت سفارشی این پستها نیز برای هر فرد وجود دارد.
این در حالی است که پینها بسیار ظریف‌تر بوده و عمدتاً در ساختارهای محیطی دندان کارگذاری میشوند. از پینها میتوان هم در دندانهای عصب کشی شده و هم غیر از آن بهره جست.
برای خرید پست دندانپزشکی از سایت دنتیوا کلیک کنید.
پست پیش ساخته یا Prefabricated به چه معناست و چه فرقی با پین دارد؟
سیستمهای پست پیش ساخته (prefabricated) انواع مختلفی دارند، از جمله پستهای موازی (parallel sided)، پستهای تیپر شونده (tapered)، پیچ شونده (threaded) و دندانهدار (serrated) که از موادی چون تیتانیوم یا فولاد ضد زنگ ساخته میشوند.
همچنین میتوان در ساخت این پستها از الیاف کامپوزیت استفاده نمود که موجب کاهش خطر ترک خوردن ریشه می‌گردد.
پستهای پیش‌ساخته را میتوان در طی یک جلسه در محل مورد نظر قرار داد و آن‌ها را با سمان محکم نمود.
این پستها در مقایسه با پست و کور ساخته شده در آزمایشگاه قیمت پایین‌تری دارند. در حقیقت پستها به عنوان نقطه اتکایی برای مواد کور بیلدآپ به شمار رفته که در نهایت موجب نگهداری روکش در محل خود می‌گردند.
با این حال، ماده کور متصل به پست اغلب از جنس کامپوزیت، پلاستیک، گلاس آیونومر یا آمالگام ساخته می‌شود.
این مواد به سادگی دچار شکستگی می‌گردند و بهتر است به جای آن‌ها از پستهای یک تکه که در آزمایشگاه ساخته میشوند (کست‌ها) استفاده گردد. برای مطالعه بهتر درباره پست و کور دندان این مقاله را از دست ندهید.
کاربردها و موارد استفاده از پین دندانپزشکی
به طور کلی پین‌های دندانپزشکی تحت شرایط زیر به کار برده میشوند:
- به عنوان یک ابزار کمکی جهت نگهداری دندان خرد شده یا دندان‌هایی که متحمل شکستگی‌های پیچیده شده‌اند.
- در دندان‌هایی که پیش‌آگهی بدی دارند؛ برای مثال دندان‌هایی که درگیری ریشه و پریودنتال پیدا کرده‌اند.
- در شرایطی که یک یا تعداد بیشتری از کاسپ‌های دندان احتیاج به کپینگ دارند.
- در مواردی که نیاز به مقاومت و ریتنشن بالا وجود دارد.
چه زمانی از پین دندانپزشکی استفاده می‌کنیم؟
در موارد زیر میتوان از پین دندانپزشکی برای درمان بیمار کمک گرفت:
- اصلاح تراز دندان
- پوسیدگی دندان و از بین رفتن تاج آن
- شکستگی تاج دندان و سالم ماندن ریشه آن
- وقتی هنگام آماده‌سازی دندان برای روکش ابعاد آن کوچکتر از 3 میلی‌متر باشد
چه زمانی نمی‌توان از پین دندانپزشکی برای بیمار استفاده کرد؟
در موارد زیر نمی‌توان از انواع پین برای درمان بیمار استفاده کرد:
- وجود بیماری پریودنتال و لق بودن دندان
- در کودکان که رشد ریشه کامل نیست
- شکستن بخشی از دندان زیر لثه
- ریشه دندان خیلی کوتاه باشد
- ریشه دندان به شکل منحنی باشد
- در افراد سال‌خورده که کانال ریشه باریک است
- در مواردی که در اطراف اپکس روند غیرطبیعی وجود دارد
با انواع قلم کامپوزیت و انتخاب مناسب‌ترین آن در این مقاله از سایت دنتیوا آشنا شوید.
طبقه بندی پین‌های دندانپزشکی
پین‌های مستقیم یا غیرموازی عمدتاً پس از قرار داده شدن در داخل عاج دندان بلافاصله توسط مواد ترمیمی پوشانده میشوند. این پین‌های مستقیم در سه دسته عمده جای می‌گیرند که عبارتند از:
پین‌های سمان شونده: این پینها چیزی در حدود ۰۰۱/۰ الی ۰۰۲/۰ اینچ کوچکتر از کانال پین خود بوده و این تفاوت قطر فضای کافی برای پر شدن توسط ماده سمان را فراهم می‌آورد.
پین‌های سمان شده کمترین میزان ریتنشن را دارا بوده؛ اما عملاً هیچگونه تنشی را در حین یا پس از جایگذاری به بافت دنتین اطراف وارد نمی‌کنند.
پین‌های متصل شونده توسط اصطکاک: این پینها ۰۰۱/۰ اینچ بزرگتر از کانال پین خود بوده و بنابراین در این موارد از خاصیت الاستیک دنتین برای اتصالات محکم پین در محل خود استفاده می‌گردد.
این پینها از میزان ریتنشن بیشتری در مقایسه با پین‌های سمان شونده برخوردار بوده و در عوض تنش بالاتری را به دنتین اعمال می‌کنند که این امر ممکن است موجب بروز خطوط ظریف ترک خوردگی بر روی دندان گردد.
پین‌های پیچ شونده (threaded): این پینها چیزی بین ۰۰۱۵/۰ تا ۰۰۲/۰ اینچ بزرگتر از کانال پین بوده و همانند پین‌های متصل شونده توسط اصطکاک از خاصیت الاستیسیته دنتین برای اتصالات خود استفاده می‌کنند.
بیشترین میزان ریتنشن با این پینها گزارش شده است؛ با این حال پین‌های پیچ شونده اغلب تنش بسیار زیادی را به دنتین وارد می‌کنند و در بسیاری از مواقع موجب بروز ترک خوردگی در آن می‌گردند.
در نقطه مقابل پین‌های مستقیم، پین‌های موازی یا غیرمستقیم را داریم که به عنوان جزئی مهم از ترمیم‌های با استفاده از کست به حساب می‌آیند. این پینها به صورت موازی با یکدیگر و نیز موازی با مسیر پرکردگی با مواد ترمیمی کارگذازی میشوند.
مواد مورد استفاده در ساخت پین‌های دندانپزشکی
از جمله مواد اولیه‌ای که برای ساخت پین‌های دندانپزشکی به وفور مورد استفاده قرار می‌گیرند میتوان به ترکیبات زیر اشاره کرد:
- فولاد ضد زنگ
- تیتانیوم
- نقره
- آلیاژهای طلا
- پلاتینیوم – پالادیوم
- پلاتینیوم – ایریدیوم
- پلاستیک
- آلومینیوم
- آکریلیک
راهنمای خرید اسید اچ در بهترین نوع و برند را در این مقاله مطالعه کنید.
اصول کارگذاری پین
به طور کلی، بهترین محل برای ایجاد حفرات پین در نواحی حاشیه‌ای دندان بوده و بهتر است از قرار دادن این پینها در قسمت میانی سطوح فاسیال، لینگوال، مزیال و نیز سطوح دیستال دندان خودداری گردد. دندانپزشک بایستی پین دندانپزشکی را در مناطقی قرار دهد که پوشش خوبی توسط بالک دنتین و ماده ترمیمی برای آن وجود دارد.
از جمله عواملی که ممکن است کارایی پین را تحت تأثیر قرار دهند میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- نحوه قرارگیری پین
- تعداد پینها
- قطر پینها
نحوه قرارگیری پین
در مواردی که از چندین پین استفاده می‌شود، نحوه قرارگیری آن‌ها نسبت به یکدیگر به صورت غیرموازی موجب افزایش ریتنشن ماده ترمیمی می‌گردد.
تعداد پینها
به طور منطقی، افزایش تعداد پینها موجب افزایش میزان ریتنشن می‌گردد. البته بیشتر شدن تعداد پینها همواره به نفع درمان ترمیمی نبوده و بایستی این مسئله نیز در حین انتخاب تکنیک پین گذاری مد نظر قرار گیرد. هرچه تعداد پینها بیشتر باشد:
- خطر ترک خوردگی بیشتر می‌شود.
- میزان دنتین در دسترس کاهش می‌یابد.
- ترمیم انجام گرفته ضعیف‌تر می‌گردد.
چرا باید از سرنگ شست و شوی دندانپزشکی استفاده کنیم؟ را در این مقاله مطالعه کنید.
دیامتر یا قطر پینها
بدیهی است که با افزایش قطر پین، میزان ریتنشن آن در دنتین و ماده ترمیمی افزایش پیدا می‌کند.
به طور کلی با بیشتر شدن تعداد، قطر و عمق پینها، میزان ریتنشن پین و ماده ترمیمی نیز بیشتر می‌شود. با این حال، به همان نسبت خطر نفوذ به پالپ و پرفوراسیون خارجی دندان نیز افزایش می‌یابد. .
در خصوص پین‌های خود پیچ شونده، عمق کارگذاری پین تنها تا مرز ۲ میلی متر در افزایش ریتنشن نقش خواهد داشت و بیشتر از آن، فاقد اثربخشی بر روی میزان ریتنشن خواهد بود.
نحوه استفاده از پین در درمان‌های دندانپزشکی
در دندان‌هایی که تحت درمان ریشه هستند و یا هنگام پرکردن کانال ریشه میتوان از انواع پین دندانپزشکی استفاده کرد. برای انتخاب نوع درمان و ترمیم باید اطلاعات دقیقی از دندان مدنظر داشته باشید، به این ترتیب گرفتن عکس از دندان می‌تواند اطلاعات دقیقی از شرایط آن به شما بدهد.
همچنین سوابق بیمار نظیر سابقه پرکردن ریشه، طول و ابعاد کانال ریشه، شکل کانال ریشه و اینکه منحنی است یا خیر و همچنین وجود یا عدم وجود ضایعه‌ای از اپکس در ریشه می‌تواند به درمان بهتر با پین دندانپزشکی کمک کند.
در صورتی که سوابق بیمار را بررسی کردید و متوجه شدید به این درمان نیاز دارد، ابتدا درمان کانال ریشه را انجام داده و سپس پرکردن دندان مطابق با طول کانال ریشه انجام می‌شود. همچنین در صورتی که ضایعه ریشه اپکس وجود دارد، باید درمان شود. پس از پرشدن ریشه دندان میتوان 24 ساعت بعد پین دندان را وارد کرد.
مزایای استفاده از پین دندانپزشکی چیست؟
اگر بخواهیم مزایای استفاده از پین‌های دندانپزشکی را در این حرفه برشماریم، بایستی به موارد زیر اشاره کنیم:
- پینها امکان ریتنشن بالای مواد ترمیمی را در غیاب آماده سازی وسیع ساختار دندان میسر می‌سازند.
- این ابزارها همچنین تا حدی موجب افزایش فرم مقاومت آماده سازی دندان می‌گردند.
- در مقایسه با ترمیم‌های انجام گرفته با کست که نیاز به چندین جلسه درمانی دارند، هزینه و زمان کمتری برای کارگذاری پین صرف می‌شود.
اطلاعات جامع و کاربردی درباره سمان رزینی سلف کیور را در این مقاله از سایت دنتیوا مطالعه کنید.
پین دندانپزشکی چه معایبی دارد؟
علی رغم نقاط قوت متعددی که برای پین‌های دندانپزشکی برشمردیم، استفاده از این ابزارها خطراتی را نیز به دنبال خواهد داشت. گاهی اوقات ممکن است عمق دریل کردن برای کارگذاری پین بسیار زیاد بوده و درنتیجه استفاده از پین موجب تحریک اعصاب دندان و ایجاد درد گردد. در مواردی حتی کار به عصب کشی نیز در خصوص این بیماران می‌کشد.
به علاوه، پینها به طور کلی موجب تضعیف ساختار باقی مانده دندان و درنتیجه ایجاد شکستگی‌های میکروسکوپی در آن می‌گردند. از همین رو برخی از دندانپزشکان نسبت به استفاده از پینها در حرفه خود تردید نشان میدهند.
با این حال بدون این ابزارها نیز ترمیم‌های صورت گرفته برای پوسیدگی‌های وسیع در برابر فشارهای معمول تاب نیاورده و به راحتی دچار شکستگی می‌گردند.
به طور کلی نقاط ضعف پین‌های دندانپزشکی را میتوان اینگونه برشمرد:
- پینها قادر به افزایش استحکام ماده ترمیمی نیستند.
- استفاده از پین تنش وارده بر عاج را افزایش داده و ممکن است موجب بروز شکاف یا خطوط ترک خوردگی در داخل آن گردد. این خطوط به عنوان کانونی برای گسترش شکستگی، نشت میکروسکوپی مواد، آسیب پالپ دندان و دیگر آسیب‌ها عمل می‌کنند.
- به کارگیری پین‌های دندانپزشکی با افزایش خطر پرفوراسیون پالپ و یا سطوح خارجی دندان همراه است.
لزوم کاربرد پین های دندانپزشکی
در این مقاله در خصوص پین‌های دندانپزشکی و کاربرد آن‌ها در این حرفه سخن گفتیم.
امروزه با پیشرفت‌های صورت گرفته در زمینه استفاده از مواد ادهزیو، مواد ترمیمی اکنون با قابلیت باندینگ مکانیکی و شیمیایی به دندان‌ها تولید و عرضه می‌گردند. به همین جهت میزان استفاده از پینها نسبت به قبل کاهش یافته است.
در واقع، این تکنولوژی‌های جدید ما را قادر می‌سازند که بدون نیاز به پین و پست، مواد ترمیمی را با استفاده از ترکیبات باندینگ در محل خود تثبیت نماییم.
با این حال بسته به شکل دندان و وسعت پوسیدگی همچنان ممکن است در شرایطی استفاده از پینها برای نگهداری و ریتنشن کامپوزیت یا آمالگام ضرورت یابد.
پینها اگرچه با خطر ترک خوردگی و شکستن دندان‌ها همراهند، اما همچنان به عنوان تکنیک انتخابی برای افزایش ریتنشن مواد ترمیمی در بین دندانپزشکان مرسوم بوده و جایگاه خود را تا به امروز در این عرصه حفظ کرده‌اند.
برای خرید وسایل و ابزارهای لازم برای کارگذاری پین از بین مشهورترین برندهای موجود در بازار، ما به شما پیشنهاد می‌کنیم که حتماً سری به فروشگاه دنتیوا بزنید.
پین دندانپزشکی میله فلزی نازکی است که در داخل دنتین یا عاج دندان کار گذاشته می‌شود و عموما به عنوان یک ابزار حمایتی برای پرکننده‌های کامپوزیتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این شیوه درمانی درصد موفقیت بسیار بالایی داشته و به عنوان گزینه‌ای جایگزین برای کشیدن دندان‌ها تلقی می‌گردد.
پینها بسیار ظریف بوده و در ساختارهای محیطی دندان کارگذاری میشوند. از پینها میتوان هم در دندانهای عصب کشی شده و هم غیر از آن استفاده کرد. اما پستها میلهها یا شفتهای ضخیم فلزی یا کامپوزیتی هستند که در دندانهای عصبکشی شده به کار میروند.
سیستمهای پست پیش ساخته (prefabricated) انواع مختلفی دارند، از جمله پستهای موازی (parallel sided)، (tapered)، (threaded) و دندانهدار (serrated) که از موادی چون تیتانیوم یا فولاد ضد زنگ ساخته میشوند.
فولاد ضد زنگ، تیتانیوم، نقره، آلیاژهای طلا، پلاتینیوم – پالادیوم، پلاتینیوم – ایریدیوم، پلاستیک، آلومینیوم و آکریلیک از جمله موادی هستند که برای ساخت پین دندانپزشکی از آن‌ها استفاده می‌شود.
نحوه قرارگیری پین، تعداد پینها و قطر پینها از جمله مهمترین عوامل موثر در کارآیی پین دندانپزشکی هستند.
