اطلاعات جامع و کاربردی در مورد کامپوزیت‌های بالک فیل

مزایای رزین کامپوزیت بالک فیل

در وهله اول، نخستین مزیت آشکار استفاده از این کامپوزیت‌ها را می‌توان به کاهش زمان کار با این مواد و نیز کوتاه بودن فرآیند پلیمریزاسیون آن‌ها نسبت داد. علاوه بر آن کامپوزیت‌های بالک فیل موجب حذف فضاهای خالی بین لایه‌ها گردیده و حساسیت ناشی از تکنیک ترمیمی را نیز کاهش می‌دهند. 

از جنبه پلیمریزاسیون نیز، تحقیقات آزمایشگاهی متعددی نفوذ نور در لایه‌های ۴ الی ۵ میلی‌متری از کامپوزیت‌های بالک فیل را به اثبات رسانیده‌اند. به این ترتیب امکان پلیمریزاسیون کامل مواد در این عمق‌ها نیز میسر شده است. برای این منظور، اکثر کمپانی‌های سازنده، اگر نگوییم تمامی‌شان، کامپوزیت‌هایی را به بازار عرضه می‌کنند که تا حد زیادی نیمه شفاف بوده و گاهی شفافیت آن‌ها از مینای طبیعی دندان نیز بیشتر است. از همین رو، توجه به این نکته توسط دندانپزشک ضروری است که در چنین حالاتی، ماده ترمیمی اندکی خاکستری‌تر و درنتیجه رنگ آن متمایز از دندان طبیعی خواهد بود. اگرچه برخی از دندانپزشکان این ویژگی را به عنوان یک نقطه ضعف زیبایی شناختی برای کامپوزیت‌های بالک فیل برمی‌شمارند، اما از سوی دیگر می‌توان آن را بهای ناچیزی برای کارآیی بهتر این مواد به حساب آورد. در واقع از نظر زیبایی شناختی نیز، این نقطه ضعف را می‌توان تقریباً قابل چشم پوشی دانست.

انقباض پلیمریزاسیون یکی از مهم‌ترین محدودیت‌های استفاده از کامپوزیت‌ها خصوصاً در انجام ترمیم‌های کلاس ۱ که در آن دیواره‌های مجاور به هم متصل می‌شوند، محسوب می‌گردد. به علاوه، تنش ایجاد شده به دنبال انقباض در مقایسه با انقباض حجمی از اهمیت بالاتری برخوردار بوده و علت آن تأثیر این تنش بر ایجاد شکستگی‌های مارژینال و کاهش مقاومت در اتصال به سطح دندان‌هاست. با توجه به اینکه از کامپوزیت‌های بالک فیل عمدتاً در ترمیم‌های خلفی کلاس ۱ و ۲ که در آن c-factor بالاتر است استفاده می‌شود، بایستی حتماً مشکل انقباض در این کامپوزیت‌ها به خوبی رفع گردد. امروزه کمپانی‌های سازنده کامپوزیت‌های بالک فیل به فرمولاسیون‌های ویژه‌ای از این مواد دست یافته‌اند که مشکل تنش انقباضی در لایه‌های ۲ میلی‌متری معمول را از طریق تکنیک بالک فیل برطرف می‌سازند.