در حرفه دندانپزشکی امروز، اغلب اوقات نمیتوان یک پروسیجر واحد را نام برد که انجام آن در مطب یا لابراتوار بیش از انتخاب ایمپرشن مناسب موجب بهبود نتایج نهایی ترمیمهای غیرمستقیم گردد. قالب گیری بنیادیترین نقطه شروع برای پروسیجرهای صورت گرفته در مطب دندانپزشکی و لابراتوار در نظر گرفته میشود و کیفیت و صرفه اقتصادی خدمات دندانپزشکی ارائه شده به بیماران را ارتقا میبخشد. با توجه به گزینههای بیشمار موجود در زمینه انواع تری (tray) و مواد ایمپرشن و همچنین تکنیکهای متعدد قالب گیری، انتخاب مناسبترین گزینه از بین آنها همواره کار آسانی نبوده و نیازمند تجربه و بسیاری از اوقات صرف زمان قابل توجهی خواهد بود.
در این مقاله قصد داریم به شما نحوه کار با انواع مواد قالب گیری دندان و تکنیکها و پروسیجرهای ساخت ایمپرشن را شرح دهیم. پس از خواندن این مقاله قادر خواهید بود با دید بازتری نسبت به انتخاب انواع تری و مواد ایمپرشن تصمیمگیری نموده و بهترین تکنیک قالب گیری را مطابق با مهارت حرفهای خود برگزینید.
بحث را با انتخاب تری مناسب برای ساخت ایمپرشن آغاز میکنیم.
فهرست مطالب
Toggleانتخاب تری
نخستین مرحله در انتخاب تری، در نظر داشتن نوع درمان خواهد بود. بنابر تخمین لابراتوارهای دندانپزشکی، تقریباً ۸۵ درصد از یونیتهای مورد استفاده به طور روتین، از نوع روکشهای تک واحدی بوده و ساخت ایمپرشن در اکثر این موارد به راحتی توسط تریهای Triple یا Dual-arch quadrant انجام خواهد گرفت.
سهولت در استفاده، قابلیت نگهداری طولانی مدت مواد و عدم نیاز به وجود یک ایمپرشن دیگر در سمت مقابل برای ثبت بایت موجب گردیده است که ایمپرشنهای Dual-arch quadrant محبوبیت گستردهای را در حرفه دندانپزشکی به خود اختصاص دهند و به گزینه نخست برای بسیاری از دندانپزشکان بدل گردند.
استفاده صحیح از این ایمپرشنها، نتایج رضایتبخشی را به دنبال خواهد داشت؛ با وجود این، استفاده نادرست و یا بی رویه از این قالبها چنانچه در برخی لابراتوارهای پرآوازه دیده میشود، موجب عدم دستیابی به نتایج دلخواه هم برای تکنسین لابراتوار و هم برای دندانپزشک خواهد گردید.
راهنمای خرید روکش موقت در بهترین نوع و برند را در این مقاله از فروشگاه اینترنتی دنتیوا مطالعه کنید.
انتخاب مواد ایمپرشن
مرحله مهم بعدی در انجام ترمیمهای غیرمستقیم، انتخاب مواد مناسب برای ساخت ایمپرشن یا قالب گیری از دندانهای بیمار است. در اینجا قصد داریم به توضیح انواع مختلف مواد ایمپرشن در ارتباط با تکنیکهای قالب گیری بپردازیم.
به طور کلی مواد قالب گیری را میتوان در دو دسته مواد الاستیک و غیرالاستیک طبقهبندی کرد. مواد الاستیک خود به الاستومرهای سنتتیک و هیدروکلوئیدها تقسیمبندی میگردند.
مواد غیرالاستیک
این مواد پس از ستینگ کاملاً به فرم سخت درآمده و خاصیت الاستیسیته اندکی را از خود نشان خواهند داد.
وجود این میزان از سختی در مواد قالب گیری غیرالاستیک موجب میگردد که هرگونه تغییر شکل و دفورمیتی در این ایمپرشنها به طور دائم باقی مانده و برگشتناپذیر تلقی گردد.
راهنمای جامع و کاربردی انتخاب آینههای دندانپزشکی را در این مقاله از فروشگاه اینترنتی دنتیوا مطالعه کنید.
1. ترکیبات پلاستر
پلاستر یک ماده قالبگیری موکوالاستیک ایدهآل برای ساخت ایمپرشن به حساب میآید. با این حال به دنبال روی کار آمدن سیلیکونهای لایت بادی و آلژینات با ویسکوزیته پایین، مصرف این ماده در حرفه دندانپزشکی رو به کاهش گذاشته است.
کاربرد بالینی این ترکیبات در ساخت ایمپرشنهای موکوالاستیک برای ریجهای فلبی (Flabby ridges) مطرح است. پلاسترها ستینگ تایمی معادل ۲ الی ۳ دقیقه داشته و با برخورداری از خاصیت هیدروفیلی، جزئیات را به خوبی بازسازی نموده و به علاوه از ثبات ابعادی بالایی نیز برخوردارند.
از جمله معایب پلاستر میتوان به شکنندگی بالای آن و عدم بازگشت پذیری به دنبال دفورمیتی یا تغییر شکل اشاره کرد. همچنین وجود بزاق در فیلد کاری ممکن است در ایمپرشنهای صورت گرفته با استفاده از پلاستر تداخل ایجاد نموده و موجب عدم بازسازی دقیق جزئیات دندان گردد.
۲. ایمپرشن کامپاند
دو نوع مختلف از ترکیبات ایمپرشن کامپاند در فیلد دندانپزشکی یافت میشود. یکی ایمپرشنهای سبز یا گرین استیک است که برای قالب گیری نواحی حاشیهای استفاده گردیده و دیگری ایمپرشن قرمز که برای دندانهای مصنوعی یا دنچرهای کامل به کار میرود.
برای استفاده از کامپاند در ساخت ایمپرشن بایستی ابتدا این ماده تحت حرارت قرار گرفته و نرم گردد.
کاربرد کامپاند در ساخت ایمپرشنهای اولیه برای ست کامل دندان مصنوعی و قالبگیری نواحی حاشیهای و اکستنشن تریها مطرح است. ستینگ تایم این ماده قالب گیری بسته به درجه حرارت آب تعیین میگردد. به این ترتیب که استفاده از آب خنکتر ورکینگ تایم این ماده را کاهش خواهد داد.
برخی از مزایای ایمپرشن کامپاند عبارت است از:
- امکان حرارت دهی مجدد و تغییر شکل و اصلاح ایمپرشن
- دارای خاصیت موکوکامپرسیو
- مناسب برای ایمپرشنهای کامل بدون ریجهای فلبی
معایب این ماده ایمپرشن نیز به شرح زیر است:
- خاصیت موکوکامپرسیو این محصولات موجب میگردد که استفاده از آنها در ریجهای فلبی ممنوع گردد.
- این مواد بسیار سخت بوده و بنابراین بایستی از آندرکاتهای عمیق در استفاده از آنها خودداری کرد.
- ثبات ابعادی پایین
- بازسازی ضعیف جزئیات سطحی
۳. زینک اکساید اوژنول
این مواد قالب گیری از یک خمیر پایه یا بیس (متشکل از زینک اکساید، روغنهای خنثی و رزین) و خمیر کاتالیست (حاوی اوژنول، ماده accelator و فیلر) تشکیل میگردند.
برای ساخت ایمپرشنهای ثانویه برای دنچرهای کامل استفاده از ترکیب زینک اکساید اوژنول پیشنهاد میشود. ستینگ تایم این ماده در حد ۴ تا ۵ دقیقه بوده که این ستینگ تایم کوتاه را نیز میتوان از طریق افزایش درجه حرارت یا بالا بردن رطوبت فیلد کار کاهش داد.
مزایای زینک اکساید به عنوان یک ماده قالب گیری شامل موارد زیر میگردد:
- برخورداری از خاصیت موکواستاتیک
- قابلیت بازسازی تمامی جزئیات سطح
- برخورداری از ثبات ابعادی فوقالعاده
علی رغم مزایای فوق، ترکیب زینک اکساید اوژنول نقاط ضعفی نیز دارد که عبارتند از:
- متغیر بودن ستینگ تایم
- سختی بالا؛ بنابراین آندرکاتهای عمیق ممکن است موجب اعوجاج، جدا شدن یا شکستن ایمپرشن نهایی گردند.
- حساسیت به اوژنول نیز در برخی از افراد گزارش شده است.
چرا باید از سرنگ شست و شوی دندانپزشکی استفاده کنیم؟ را در این مقاله از فروشگاه اینترنتی دنتیوا مطالعه کنید.
ترکیبات هیدروکلوئیدی
آلژینات و آگار دو ترکیب هیدروکلوئیدی پرکاربرد در ساخت ایمپرشنهای دندانی به حساب میآیند.
آگار به عنوان یک ترکیب هیدروکلوئیدی با حالت برگشت پذیر شناخته میشود. این ماده در هر درجه حرارتی قادر به تغییر ویسکوزیته خود بوده و از این نظر قابلیت انعطاف بسیار بالایی را از خود نشان میدهد. آگار نخستین بار در سال ۱۹۳۷ وارد بازار گردید و اکنون به ندرت در ساخت ایمپرشن دندان به کار برده میشود.
در نقطه مقابل، آلژینات به عنوان یک ترکیب هیدروکلوئیدی برگشت ناپذیر به طور گسترده در حرفه دندانپزشکی و به طور خاص قالب گیری دندان کاربرد دارد. این ماده پس از ستینگ قابلیت بازگشت به حالت اولیه خود را از دست خواهد داد.
این دو ماده هر دو هیدروفیل یا آبدوست بوده و در مواجهه با سطوح مرطوب درصد جابجایی یا دیسپلیسمنت (displacement) اندکی خواهند داشت. با این حال جذب بالای آب توسط این ترکیبات موجب تضعیف ثبات ابعادی این ترکیبات میگردد. دقت ساخت ایمپرشن توسط این مواد به سرعت بالای کستینگ آنها بازمیگردد.
۱. آلژینات
آلژینات را میتوان پرکاربردترین ماده قالب گیری در دندانپزشکی به حساب آورد. این ماده از قیمت مناسبی برخوردار بوده و ایمپرشنهایی با دقت قابل قبول را تولید میکند. از آلژینات میتوان در ساخت ایمپرشنهای اولیه برای دنچر و نیز تهیه ایمپرشنهای مقابل برای روکش دندان و بریج بهره جست.
ورکینگ تایم این ماده در محدوده ۲:۴۵-۱:۴۵دقیقه بوده و بسته به شرایط محیطی از قبیل درجه حرارت آب قابل تغییر است. ستینگ تایم آلژینات نیز در حدود ۳۰ ثانیه یا بیشتر تخمین زده میشود.
مزایای این ترکیب را در ساخت ایمپرشنهای دندان میتوان این گونه برشمرد:
- قابلیت فلوی آسان
- قیمت پایین
- جزئیات قابل قبول
- ستینگ تایم کوتاه
- کمترین میزان جابجایی
نقاط ضعف این ترکیب نیز شامل موارد زیر است:
- ثبات ابعادی پایین
- مقاومت پایین در برابر پارگی
- امکان اعوجاج در صورت عدم به کارگیری تکنیک صحیح
- نیاز به میکس کردن کامل این ماده؛ در غیر اینصورت امکان ایجاد حبابهای هوا در آن وجود خواهد داشت.
- برای قالب گیری با آلژینات به ضخامت حداقل ۳ میلی متر نیاز خواهد بود.
بهترین زمان استفاده از ژل بی حسی دندان چه زمانی است را در این مقاله از فروشگاه اینترنتی دنتیوا مطالعه کنید.
الاستومرهای سنتتیک
این مواد جزو مواد قالب گیری بر پایه پلیمرهای سنتتیک به حساب آمده و در طی فرآیند ستینگ به طور شیمیایی کراس لینک تشکیل میدهند.
اگرچه دفورمیتی با این ایمپرشنها در مواردی گزارش شده است، با این حال پس از حذف تنش وارده، این مواد مجدداً به ابعاد اولیه خود بازخواهند گشت.
الاستومرهای سنتتیک شامل سه دسته پلی سولفیدها (polysulphides)، پلی اترها (polyethers) و ترکیبات سیلیکونی (سیلیکونهای افزایشی و تراکمی) بوده و به صورت یک ترکیب دو جزئی متشکل از بیس و کاتالیست تولید میگردند. این اجزا بایستی پیش از ساخت ایمپرشن با یکدیگر ترکیب گردند.
۱. پلی سولفیدها
این مواد ایمپرشن در قالب دو خمیر بیس و کاتالیست عرضه میگردند. ورکینگ تایم پلی سولفیدها در حد ۵ دقیقه بوده و این ترکیبات برای دنچرهای کامل که نیاز به ورکینگ تایم بالا دارند گزینهای مناسب در نظر گرفته میشوند.
امروزه با روی کار آمدن مواد قالب گیری جدیدتر، کاربرد پلی سولفیدها روز به روز رو به کاهش است. یک علت عمده برای این امر، معایب متعدد این ترکیبات است. از جمله:
- بو و مزه ناخوشایند
- ستینگ تایم طولانی (گاهی بیش از ۱۰ دقیقه)
- خطر ایجاد اعوجاج در طی فرآیند ستینگ که به دنبال تأخیر در قالب گیری تشدید مییابد.
۲. ترکیبات پلی اتر
پلی اترها هیدروفیلترین الاستومرهای سنتتیک در ساخت ایمپرشنهای دندانی به حساب میآیند. به همین جهت از این ترکیبات در مواردی که کنترل رطوبت محیط کار دشوار است استفاده میشود.
با وجود این، با توجه به اینکه این ترکیبات مستعد افزایش حجم در شرایط با رطوبت بالا هستند، نگهداری آنها در محیط خشک مورد تأکید قرار گرفته است.
از ترکیبات پلی اتر در ساخت ایمپرشن برای روکش، بریج، دنچرهای ناقص و ایمپلنت استفاده میگردد. ورکینگ تایم این مواد چیزی در حدود ۲:۳۰ دقیقه بوده و ستینگ تایم آنها نیز ۵ دقیقه تخمین زده شده است. مزایای این ترکیبات شامل موارد زیر است:
- ثبات ابعادی بالا
- دقت فوقالعاده
- امکان ساخت ایمپرشنهای مونوفاز
- مقاومت قابل قبول در برابر پارگی
معایب پلی اترها نیز به شرح زیر است:
- سختی بالا پس از اتمام ستینگ (به همین علت ساخت بریج و آندرکاتهای عمیق با این مواد ممنوع است).
- جذب بالای آب؛ از همین رو توصیه میشود که از نگهداری این ترکیبات به همراه ایمپرشنهای آلژینات خودداری گردد.
- مقاومت نه چندان بالا در برابر پارگی
- ورکینگ تایم کوتاه
آلژینات دندانپزشکی چیست را در این مقاله از فروشگاه اینترنتی دنتیوا مطالعه کنید.
۲. سیلیکونهای افزایشی
سیلیکونهای افزایشی یا a-siliconeها طی واکنش پلیمریزاسیون افزایشی و با کاتالیزور پلاتینیوم ساخته میشوند. این واکنش هیچگونه فرآورده جانبی تولید نمیکند. به همین جهت ثبات ابعادی و دقت این سیلیکونها در قالب گیری دندان بسیار بالا بوده و موجب میگردد که این ایمپرشنها برای مدت طولانی بدون تغییر باقی بمانند.
از سیلیکونهای افزایشی تحت عنوان PVS یا VPS نیز یاد شده و این ترکیبات پرکابردترین مواد قالب گیری در دندانپزشکی در نظر گرفته میشوند. از a-siliconeها میتوان در ساخت ایمپرشنهای یک و یا دو مرحلهای برای روکش، بریج، دنچرهای ناقص و ایمپلنتها استفاده کرد.
ورکینگ تایم این سیلیکونها در حد 2:15 دقیقه و ستینگ تایم آنها 5 دقیقه است. از جمله مزایای این مواد قالب گیری میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- جزئیات بالای ایمپرشن
- ثبات ابعادی فوقالعاده (عدم انقباض در حین ستینگ)
- سرعت بالای ستینگ
- مقبولیت بالا در بین بیماران
- مقاومت به پارگی قابل قبول
- ثبات ابعادی بالاتر از c-siliconeها
نقاط ضعف این سیلیکونها نیز عبارت است از:
- خاصیت هیدروفوبی که نیاز به خشک نگه داشتن دندان را افزایش میدهد.
- مقاومت نه چندان بالا در برابر پارگی
- حساسیت به درجه حرارت
- قیمت بالا
- کاتالیزور پلاتینیومی ممکن است با دستکشهای پودری، کامپوزیتهای جدید، GIC و رابر دم واکنش داده و موجب تداخل در فرآیند قالب گیری گردد.
همه چیز درباره کامپوزیت ips و طول عمر کامپوزیت ای پی اس را در این مقاله از فروشگاه اینترنتی دنتیوا مطالعه کنید.
۳. سیلیکونهای تراکمی یا c-siliconeها
فرآیند ستینگ این سیلیکونها دربردارنده یک مرحله واکنش تراکمی بوده و علت نامگذاری این مواد نیز همین امر است. این واکنش موجب ساخت اتیل الکل میگردد. در غیاب این فرآورده جانبی، انقباض ایمپرشن صورت خواهد گرفت.
سیلیکونها بسیار آب گریز بوده و به همین دلیل احتیاج به محیطی کاملاً خشک در سطح دندانها دارند. در غیر اینصورت ایجاد حبابهای هوا در فرآیند قالبگیری اجتناب ناپذیر خواهد بود.
موارد مصرف این سیلیکونها در ساخت ایمپرشن برای روکشهای دندان، بریجها، دنچرهای ناقص و ایمپلنتها مطرح است. ورکینگ تایم c siliconeها ۲:۳۰ دقیقه بوده و این ترکیبات از ستینگ تایمی معادل ۹ دقیقه برخوردارند.
مزایا سیلیکونهای تراکمی یا c-siliconeها
- دقت بالا در بازسازی جزئیات
- مقبولیت بالا در بین بیماران
- سهولت استفاده
- امکان استفاده در موارد مستلزم آندرکاتهای عمیق
معایب سیلیکونهای تراکمی یا c-siliconeها
- خاصیت آب گریزی
- ثبات ابعادی غیر قابل اتکا
- انقباض قابل توجه در طی ستینگ به دلیل آزادسازی فرآورده جانبی
راهنمای خرید خمیر پالیش کامپوزیت را در این مقاله از فروشگاه اینترنتی دنتیوا مطالعه کنید.
انواع تکنیکهای قالب گیری
دندانپزشکان میتوانند تکنیکهای متفاوتی را در استفاده از مواد قالب گیری به کار بسته و ایمپرشنهایی با ویسکوزیتههای مختلف را برای انواع ترمیمهای غیرمستقیم تهیه نمایند.
از دهه ۱۹۸۰ با معرفی پوتیهای از جنس وینیل، انواع تکنیکهای پوتی/واش تعریف گردیدهاند. اگرچه تکنیکهای مختلفی را میتوان برای ساخت ایمپرشن به کار برد، انتخاب مناسبترین آنها بر مبنای شرایط بالینی هر بیمار و نتایج مورد انتظار از هر یک از مواد قالب گیری صورت میگیرد.
تکنیکهای پوتی/واش را میتوان در دو طبقهبندی عمده جای داد:
پوتی واش دو مرحلهای
در این پروسیجر دو مرحلهای پیش از شروع آماده سازی، از پوتی برای ساخت ایمپرشن استفاده گردیده و پس از مرحله ستینگ این پوتی از دهان خارج میگردد.
پس از تکمیل آماده سازی دندان، متریال واش در اطراف دندان تزریق میشود. سپس تری اولیه و ایمپرشن ساخته شده مجدداً بر روی واش قرار میگیرد.
از نظر آماری، لابراتوارها با مشکلات بیشتری در کار با ایمپرشنهای دو مرحلهای در مقایسه با سایر تکنیکها مواجهاند. علت این امر دشواری در جایگذاری ایمپرشن بدون ایجاد فاصله یا step بین پوتی و واش عنوان شده است.
پوتی واش یک مرحلهای
در این پروسیجر پوتی در داخل تری لود شده و بلافاصله پس از تزریق متریال واش در اطراف آماده سازی دندان مورد استفاده قرار میگیرد.
تکنیک یک مرحلهای پوتی واش نیز ممکن است به اندازه تکنیک دو مرحلهای دشوار باشد. چراکه ویسکوزیته پوتی معمولاً به طور چشمگیری از متریال heavy body تری پایینتر بوده و هنگامی که پوتی بسیار سفت در داخل دهان قرار میگیرد، موجب میگردد که متریال بسیار نازک واش از روی دندان کنار زده شود و ایمپرشن درصد بالاتری از پوتی را در مقایسه با واش به خود اختصاص دهد.
اخیراً تغییراتی در این تکنیکهای پوتی واش صورت گرفته است که امکان استفاده از مواد قالب گیری را بدون استفاده از رترکشن کورد میسر میسازد.
انواع تکنیکهای مورد استفاده در کار با مواد قالب گیری
به طور کلی مواد قالب گیری را میتوان در یکی از سه دسته مواد heavy body، light body و ترکیبات مونوفاز جای داد. تمامی مواد قالب گیری اعم از پلی وینیلها، پلی اترها، ترکیبات پلی سولفید و هیدروکلوئیدها در داخل دیواره سختِ تری که دارای حفرات یا مواد ادهزیو برای نگهداری متریال ایمپرشن است پلیمریزه میگردند.
متأسفانه مواد اینترپروگزیمال فاقد تری بوده و بنابراین پلیمریزاسیون آنها به سمت قسمت میانی صورت میگیرد. انقباض پلیمریزاسیون مسئول تفاوتهای سه بعدی موجود در ایمپرشنهای ساخته شده با استفاده از متریال یکسان اما با تکنیک متفاوت (استفاده از تری، تریهای dual-arch و تریهای dual-arch از نوع sideless) به حساب میآید.
مواد قالب گیری مونوفاز کاربرد بالینی محدودی دارند. یک متریال ایدهآل بایستی از خاصیت ارتجاعی کافی برای خارج شدن آسان از دهان برخوردار بوده و همچنین به اندازهای انعطاف پذیر بوده که مانع از جدا شدن لایه نازک آماده سازی گردد.
این امر موجب روی کار آمدن فرمولاسیون «نرم» از ترکیبات پلی اتر گردیده است. علی رغم این موضوع، به نظر میرسد که ویسکوزیته هیچ کدام از مواد قالب گیری برای تأمین تمامی پارامترهای مورد نیاز به طور همزمان کافی نخواهد بود.
نکاتی برای استفاده از مواد قالب گیری
- هنگامی که قالب گیری تنها محدود به یک تا دو واحد دندان باشد، دندانپزشک میتواند از تریهای dual arch استفاده نماید.
- بهتر است از تریهای فلزی به جای تریهای پلاستیکی استفاده گردد. علت این امر سختی بالای این تریها و برخورداری از ثبات ابعادی بالا در آنهاست.
- در مواردی که نیاز به ایمپرشنهای قوس کامل دندان وجود دارد، میتوان از یک تری استوک (Stock tray) کوت شده با مواد ادهزیو مناسب به همراه تری کمی نرمتر برای تسهیل خروج آن از دهان استفاده نمود.
- در تمامی موارد ضروری است که پیش از تهیه ایمپرشن، نخست مارژیناسیون نهایی آماده سازی بررسی گردد. در تکنیک dual-cord هر دو این اهداف قابل دستیابی بوده و هنگامی که این تکنیک به درستی انجام گیرد، از بروز ترومای لثه و یا خونریزی جلوگیری به عمل خواهد آمد.
در این مقاله در مورد نحوه کار با انواع مواد قالب گیری دندانپزشکی سخن گفتیم. برای تهیه این مواد ایمپرشن از بهترین برندهای بین المللی میتوانید سری به فروشگاه مواد دندانپزشکی دنتیوا زده و با مقایسه خصوصیات و شرایط خرید هر یک از این محصولات، بهترین مواد قالب گیری را برای حرفه و تکنیک مورد استفاده خود برگزینید.
سهولت در استفاده، قابلیت نگهداری طولانی مدت مواد و عدم نیاز به وجود یک ایمپرشن دیگر در سمت مقابل برای ثبت بایت باعث افزایش محبوبیت ایمپرشنهای Dual-arch quadrant در حرفه دندانپزشکی شده است.
به طور کلی مواد قالبگیری را میتوان در دو دسته مواد الاستیک و غیرالاستیک طبقهبندی کرد. مواد الاستیک خود به الاستومرهای سنتتیک و هیدروکلوئیدها تقسیمبندی میگردند.
از مزایای مهم ایمپرشن کامپاند میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- امکان حرارت دهی مجدد و تغییر شکل و اصلاح ایمپرشن
- دارای خاصیت موکوکامپرسیو
- مناسب برای ایمپرشنهای کامل بدون ریجهای فلبی
ترکیبات پلی اتر در ساخت ایمپرشن برای روکش، بریج، دنچرهای ناقص و ایمپلنت استفاده میشوند و مزایای زیر را به همراه دارند:
- ثبات ابعادی بالا
- دقت فوقالعاده
- امکان ساخت ایمپرشنهای مونوفاز
- مقاومت مناسب در برابر پارگی